Blogum'la yeniden buluşuyorum.
İlk blog yazımı 2005 yılında yazmıştım ve blogta yazmak gerçekten çok hoşuma gitmişti. Çünkü biliyordum ki aslında hepimizin söyleyecek sözü var ve öyle çok söyleyecek sözü var ki, bu öyle günde bir yazı ile vs. de bitecek gibi değil ama gel gör ki tek işiniz bu değil. Dolayısıyla, vaktinizin olması ve belki de işin doğrusu bu işe vakit ayırmanız gerekiyor.
Geriye bakınca aslında epey uzun bir ara vermişim, neredeyse tam 5 yıl olacak. Beş yıldır yazılmayanları düşününce "ooooo ne konu vardır" diye düşünürüz, değil mi? Enterasan olan da bu işte!
Bugün, tam beş yıl önce -o blogumda ilk yazılarıma başladığım zamanda- yazdığım bir yazıya yorum geldi. Ve ben şunu düşündüm, ne enteresandır ki bizim ülkede bazı konular değişmeyi de değiştiriyor ve o değişmeme oluyor. Daha modern bir yaşam vs. yaşıyoruz -ya da yaşadığımız sanıyoruz- belki ama temelde bir takım şeyler değişmiyor, değişemiyor. Sizin binaları camla kaplamanız, yolların kenarlarına çiçekler ekmeniz vs. bizim insanımıza has, bizim kültürümüze has, artık siz ne derseniz deyin, değişmeyenleri, değiştiremiyor.
Bu değişmemezlik böyle devam ediyor, yıllar geçiyor ama biz aynı konuları konuşuyoruz. Buna en güzel örnek, Metin Akpınar, Zeki Alasya'nın Deve Kuşu Kabare zamanında oynadıkları ve benim yaşımdaki birçok kişinin video kasetlerden, hatta sadece ses kasetlerinden dinleyerek neredeyse tüm replikleri ezberlediği; İnsanlığın Lüzumu Yok, Deliler, Yasaklar, Aşk Olsun v.b. oradaki parodiler. Şimdi yine o büyük üstadların liderliğinde gençler tarafından canlandırılan birebir aynı parodileri televizyonda izlediniz mi bilmiyorum -gerçi ben de arada bir iki parodiyi yakalayabildim- ama mutlaka bir fırsatını bulun ve izleyin. Ben 5 sene önce blogta yazdığım yazı diyorum, üstadları bu parodileri oynadıkları yıllar bundan 27-28 sene önceydi. Şimdi aynı senaryo ve metinlerle oynanıyor ve -o tarihte olduğu gibi- aynı olumlu tepkiyi alıyor ve aynı heyecanla izlenebiliyor. Bu ülkede hala aynı şeyler yaşanıyor.
Kısacası ülkede -burada tarif etmeye çalıştığım anlamda- değişen birşey olmuyor.
Bugün, tam 5 yıl önce yazdığım blog yazıma yorum gönderen arkadaşıma teşekkür ediyorum. O mesaj ile uzun bir aradan sonra tekrar bloga yazı yazdım. Umarım devamını getirebilir, kendimce söyleyebileceklerimi burada sizlerle paylaşırım.
Geriye bakınca aslında epey uzun bir ara vermişim, neredeyse tam 5 yıl olacak. Beş yıldır yazılmayanları düşününce "ooooo ne konu vardır" diye düşünürüz, değil mi? Enterasan olan da bu işte!
Bugün, tam beş yıl önce -o blogumda ilk yazılarıma başladığım zamanda- yazdığım bir yazıya yorum geldi. Ve ben şunu düşündüm, ne enteresandır ki bizim ülkede bazı konular değişmeyi de değiştiriyor ve o değişmeme oluyor. Daha modern bir yaşam vs. yaşıyoruz -ya da yaşadığımız sanıyoruz- belki ama temelde bir takım şeyler değişmiyor, değişemiyor. Sizin binaları camla kaplamanız, yolların kenarlarına çiçekler ekmeniz vs. bizim insanımıza has, bizim kültürümüze has, artık siz ne derseniz deyin, değişmeyenleri, değiştiremiyor.
Bu değişmemezlik böyle devam ediyor, yıllar geçiyor ama biz aynı konuları konuşuyoruz. Buna en güzel örnek, Metin Akpınar, Zeki Alasya'nın Deve Kuşu Kabare zamanında oynadıkları ve benim yaşımdaki birçok kişinin video kasetlerden, hatta sadece ses kasetlerinden dinleyerek neredeyse tüm replikleri ezberlediği; İnsanlığın Lüzumu Yok, Deliler, Yasaklar, Aşk Olsun v.b. oradaki parodiler. Şimdi yine o büyük üstadların liderliğinde gençler tarafından canlandırılan birebir aynı parodileri televizyonda izlediniz mi bilmiyorum -gerçi ben de arada bir iki parodiyi yakalayabildim- ama mutlaka bir fırsatını bulun ve izleyin. Ben 5 sene önce blogta yazdığım yazı diyorum, üstadları bu parodileri oynadıkları yıllar bundan 27-28 sene önceydi. Şimdi aynı senaryo ve metinlerle oynanıyor ve -o tarihte olduğu gibi- aynı olumlu tepkiyi alıyor ve aynı heyecanla izlenebiliyor. Bu ülkede hala aynı şeyler yaşanıyor.
Kısacası ülkede -burada tarif etmeye çalıştığım anlamda- değişen birşey olmuyor.
Bugün, tam 5 yıl önce yazdığım blog yazıma yorum gönderen arkadaşıma teşekkür ediyorum. O mesaj ile uzun bir aradan sonra tekrar bloga yazı yazdım. Umarım devamını getirebilir, kendimce söyleyebileceklerimi burada sizlerle paylaşırım.
C. Bülent Büyükaycan
Çünkü sizin de söyleyecek sözünüz var!...
Etiketler: Değişmeyen ülke
posted by simonsaint at
7/16/2010
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home